[prologue]

{f. 105r, V}{659 c1} {1370C}Fratribus montem Beati Michaelis habitantibus, frater Robertus et fratres ceteri beatobeati^(a)apparat
beati Mab PL. Vigori in Monte-Chrismatum servientes.

Benedictus Deus Pater, et benedictus Deus^(b)apparat
om. PL. Dei Filius, sanctusque utriusque Spiritus, trinus in ejusdem majestatis substantia Deus, qui nihil odit eorum quae fecit^αsources
Sap 11, 25, quoniam vult omnes homines salvos fieri, et ad agnitionem veritatis venire^βsources
Tit 1, 1, qui nos etiam contemptores non contemnit, sed adversos convertit, conversos diligit, dilectosque ad vultus sui hilarissimam beatissimamque visionem in mirabilibus suae potestatis singularis provehit. Hic est Deus noster, solus timendus, solus amandus, qui non respicit personam hominishomines^(c)apparat
homines Mab PL. ^a'philologique
L'omission de personam, présent dans V, a conduit Mabillon (suivi par Migne) à corriger le génitif hominis devenu aberrant en un accusatif homines satisfaisant pour le sens et la syntaxe, sed perdit ea quae sunt, ut ea quae non sunt instruat, qui apud nos quoque ultimos servos suos timorem suum et amorem revelavit, percutiens superbos, et sanans humiles.